Αηδάνι λευκό
	Παλαιά λευκή ποικιλία, πολυκλωνικής σύνθεσης, με αρωματικούς κλώνους (Μοσχαΐδανα), ανατολικής μάλλον προέλευσης, με πιθανό αρχικό κέντρο καλλιέργειας τα Άδανα – από παραφθορά Αδάνι, Αηδάνι. Στον ελλαδικό χώρο καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά κατά πάσα πιθανότητα στη Νάξο, όπου παράγονταν ο Απειρανθίτης οίνος, και από εκεί διαδόθηκε στα άλλα νησιά των Κυκλάδων και την Κρήτη. Συμμετείχε στην παρασκευή του Κρητικού Μαλβαζία. Αναφέρεται ως Aidani από τους Viala και Vermorel (1909), αμπελογραφικές όμως περιγραφές έχουν γίνει από τους Κριμπά (1944) και Λογοθέτη και Βλάχο (1965). Απαντάται και η χρωματική παραλλαγή Αηδάνι μαύρο (Κριμπάς 1944) που όμως, όπως έδειξε η χρήση των βιοχημικών δεικτών (Σταυρακάκης 1982), παρά τον υψηλό δείκτη γενετικής ομοιότητας πρόκειται για διαφορετική ποικιλία. Αναφέρεται και ως Ασπραΐδανο, Αηδάνι, Αδάνι, Αηδάνι άσπρο. Συνιστάται για το αμπελουργικό διαμέρισμα των Κυκλάδων (που αποτελεί και το κύριο κέντρο καλλιέργειας), για τις Ν.Α. Αττικής, Αθηνών, Πειραιώς (εκτός από τα Κύθηρα) και τους νομούς Εύβοιας και Φθιώτιδας.