4 Μαΐου 2015
Παραδειγματική η ανάπτυξη εξαγωγών της Ιταλίας για την Ισπανία
Η Ιταλία, του χύμα πέρασε στη φιάλη σε 15 χρόνια: αυτή πρέπει να είναι η μελλοντική πορεία της Ισπανίας. Αυτό το αίτημα εμφανίζεται, στην τελευταία έκθεση του Ισπανικού Παρατηρητηρίου Αγοράς Οίνου. Ωστόσο, η Ισπανία έγινε το 2014 ο μεγαλύτερος εξαγωγέας κρασιού σε όγκο, διπλάσιο από την Ιταλία. Αλλά ο Ιβηρικός αμπελώνας πέτυχε μικρή νίκη, αν όχι αβέβαιη. Με όγκο εξαγωγών αυξημένο κατά 22% σε σύγκριση με το 2013 τα έσοδα μειωμένα κατά 5% (αντίστοιχα 22.600.000 εκατόλιτρα και € 2.600.000.000), η ισπανική απόδοση είναι πράγματι μικτή. Ειδικά εν όψει των ιταλικών αποτελεσμάτων, με σχεδόν ίδιο όγκο και διπλάσιο κύκλο εργασιών (20,5 εκατομμύρια εκατόλιτρα σε € 5.100 εκατομμύρια, ή +1,1% και +1,4%). Συνέπεια της ισπανικής άφθονης συγκομιδής το 2013, το μεγαλύτερο μέρος αφορά τους χύμα οίνους που αντιστοιχεί στο 57% των όγκων που εξήχθησαν από την Ισπανία το 2014 (20% της καθαρής αξίας). Για την Ιταλία, το χύμα αντιπροσωπεύει μόνο το 28% του όγκου (8% των πωλήσεων).
Η διαφορά αυτή δεν υπήρχε, σύμφωνα με το OeMV, που υπενθυμίζει ότι το 2000 η Ιταλία και η Ισπανία έστελναν ισοδύναμο μερίδιο σε χύμα κρασιά (λιγότερο από 50% κατ 'όγκο), και είχαν μια μέση τιμή πώλησης εξαγωγών ουσιαστικά ταυτόσημη (141 € / hl). Σύμφωνα με τους ισπανούς αναλυτές, οι αιτίες της τρέχουσας κατάστασης οφείλονται στην ιταλική ανατροπή της γαλλικής ζήτησης για οίνους χύμα προς όφελος της Ισπανίας. Στέλνοντας 3.000.000 εκατόλιτρα χύμα το 2000 στη Γαλλία, η Ιταλία εξάγει σήμερα λιγότερο από 500 000 εκατόλιτρα. Αντίθετα, οι ισπανικές αποστολές τα τελευταία 15 χρόνια έφτασαν από 1.000.000 HL στα 4.000.000 HL χύμα στη Γαλλία (80% των γαλλικών εισαγωγών χύδην).
Παρά την απομάκρυνση από τη γαλλική αγορά, η Ιταλία έχει, ωστόσο, διατηρήσει τα φορτία χύδην στη Γερμανία (3 εκατομμύρια εκατόλιτρα αξίας € 150 εκατομμυρίων). Ο ιταλικός αμπελώνας έχει αναπτύξει κυρίως τις εξαγωγές εμφιαλωμένων προς στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά (τρεις βασικοί πελάτες της σε αξία).
Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εξαγωγική εμπειρία του ισπανικού και του ιταλικού αμπελώνα είναι πολύ διαφορετική, ιδίως όσον αφορά την ωριμότητα. Στα δεκαπέντε χρόνια οι ιταλικές εξαγωγές τελικά σταθεροποιήθηκαν σε αξία και αναπτύχθηκαν ισχνά σε όγκο. Σε αντίθεση, ο ισπανικός αμπελώνας φαίνεται να έχει ανάπτυξη σε όγκο και μόλις και μετά βίας ανάπτυξη σε αξία.
